Dit weekend waren er 2 begrafenissen welke de Lyra Familie niet onberoerd lieten.
Vooreerst was er op vrijdag de begrafenis van Sam Wouters, jeugd product en ex-speler van Lyra.

Sam is slechts 22 jaar geworden en thuis plots overleden in zijn bed. Hij is begraven in Lier onder grote belangstelling van vrienden, familie leden en collega voetballers.
Onder andere onze ex-keeper Jochem Tanghe hield een beklijvende speech voor zijn ex-collega en voor Lyra:

Liefste Sam,
Ken je dat gevoel, een dag voor een belangrijke wedstrijd de slaap niet goed kunnen vatten door de spanning of zenuwen. Ik had gisterenavond hetzelfde gevoel, helaas niet door de spanning of zenuwen. Wel door het ongeloof. Het nog steeds niet kunnen vatten. Het nieuws dat ter onze oren kwam over je heengaan. Een onverwachte transfer die veel te vroeg plaats vond. Het hoort niet, het mag niet, het is verdorie niet fair. We zijn allen in een diepe diepe rouw.

De club Lyra, waar je jaren voor actief was, leeft ook mee. Iedereen binnen de club van vrijwilligers, trainers, spelers tot bestuursleden. Alsook mensen van buitenaf. Heel Lier stond even stil. Bij elkeen niks dan lovende woorden over jou. Niet alleen om de persoon die je was maar ook de fierheid om de voetballer die je was.  Je hebt de club menig malen zeer fier gemaakt.

De eerste maal dat je de club deed blinken van trots was al op jonge leeftijd op het prestigieuze paastornooi van Lyra. Je speelde de pannen van het dak zodat PSV kwam aankloppen. Je was een getalenteerde voetballer, anders shop je het niet zover. Een jongen van eigen kweek, een Lierenaar die woonachtig was tegenover het oude Lyra stadion, naar het grote PSV Eindhoven.

De tweede maal was bij het terug thuiskomen op jouw club. Zij waren dan ook zeer verheugd om je terug te mogen verwelkomen. Sindsdien was je steeds de rots in de branding wanneer je voor het fanion team speelde. Nooit heb je ons in de steek gelaten, nooit! 45, 90 of 120 minuten, het maakte voor jou helemaal niets uit. Op u konden we altijd rekenen. Je nuchterheid op en naast het veld. Die bescheidenheid, want je stond niet graag in the picture, sierde je als mens maar ook als voetballer. Je was op het veld een echte krijger. Jij had geen woorden nodig om je te laten gelden, dit deed jij via uw prestaties. Vanaf de eerste dag tot op heden maak jij nog steeds deel uit van de grote Lyra familie. Niets zal dat kunnen veranderen. Eigenlijk is het vanzelfsprekend dat jij tot op de dag van vandaag nog zo geliefd was bij de club, ik twijfel er ook niet aan dat dit in je huidige club ook zo was.

Want na enkele seizoenen bij de eerste ploeg van Lyra ging je uw geluk beproeven bij de vrienden van FC Berlaar Heikant. Wat keken we allen graag uit naar de onderlinge confrontatie. Het heeft jammer genoeg niet mogen zijn. Ik twijfel er ook niet aan dat een voetbaldier zoals jij het voetbal niet gaat opgeven. Je gaat dit hierboven wel verder zetten, als supporter, als clubmens, als vriend.

Maar beste Sam, zoals de traditie gaat met clubmensen: ‘Eens Lyraman, altijd Lyraman’.Dit is ook bij u dubbel en dik het geval.

Daarom beste Sam wil ik de ere die jou toekomt niet ontnemen. Als vriend, als ex-ploegmaat, maar bovenal bewonderaar van Sam vraag ik aan iedereen die hier aanwezig is voor een laatste applausvervanging.

Een beeldverslag van RTV vind je hier

Gisteren, zaterdag werd van Tuur Lambrechts afscheid genomen in een bomvolle Sint-Jozef kerk op het Lisp, waar iedereen Tuur kende. De kerk zat afgeladen vol met familie, vrienden en vele mensen die Lyra in hun hart dragen.
Het was een pakkende, mooie en stijlvolle plechtigheid.
De kinderen en kleinkinderen lieten zien hoe graag ze hun vake zagen.

Lyra voorzitter Sam Wijckmans zette de kroon op deze mooie viering met een ronduit sublieme speech, waarbij je een speld in de kerk kon horen vallen.
Sam schetste op onnavolgbare wijze welke mooie man Tuur was en hoe groot zijn liefde was voor de club van zijn hart, waarvan hij 83 jaar een trouwe supporter was.
Het was een passend afscheid van een grote Lyra man die nooit vergeten zal worden.
Hieronder de speech van onze Voorzitter:

Beste Marijke,Eddy,Walter,Eric en kleinkinderen van ons vokke .
Familieleden, Lyravrienden en kennissen van de heer Tuur Lambrechts .

Als voorzitter van K.LYRA VOETBAL heb ik vooral de laatste jaren leren leven met onheilspellende berichten en overlijdens van bestuursleden ,medewerkers en trouwe supporters van onze prachtige vereniging .

Het jaar 2016 was hierbij een voorbeeld van afscheid nemen van Lyravrienden waarvan ik dacht dat ze het eeuwige leven hadden.
Dwalen noem ik dat en het bewijs dat vergankelijkheid ook voor Lyramannen tot dit aardse leven behoort.

Gedurende mijn eigen spelerscarriere,weliswaar al lang geleden,kende ik onze vriend Tuur enkel als supporter,maar zo’n 25 jaar geleden kwam hij nadrukkelijker in mijn leven.
Tuur was op dat ogenblik lid van de RVB van de K.LYRA VZW  de overkoepelende organisatie van Lyra Voetbal,Lyra Basket,Lyra Tennis,Lyra ,Lyra Atletiek,Lyra Turnkring en Lyra Toneel . Wij noemen deze VZW “moeder Lyra”
In hoofde van zijn mandaat nodigde hij mij uit in zijn mooie woonst op de Hagenbroeksesteenweg tot een gesprek . In aanwezigheid van zijn lieftallige echtgenote Adeline vroeg hij mij beleefd maar kordaat om Voorzitter te worden van Lyra voetbal weliswaar de grootste en meest gekende naam maar tevens het grootste zorgenkind van “moeder Lyra”
Na enige aarzeling en terughoudendheid van mijnentwege maar door zijn overtuigend enthousiasme aanvaarde ik zijn wens en opdracht niet goed wetend wat mij te wachten stond maar dit geheel terzijde .

Met TUUR die toen tegen de 65 liep maar in uitstekende gezondheid verkeerde leerde ik ook zijn kinderen,later de kleinkinderen alsook de vele zusters en broers van Tuur en Adeline. Hij bracht deze familieleden op regelmatige tijdstippen bij elkaar in ons historisch stadion om samen te genieten van een lekkere maaltijd met aansluitend een match van zijn geliefkoosde Lyra.
Iemand belichten die gedurende 83jaar rood-wit bloed door zijn aderen voelt stromen is een haast onmogelijke zaak maar een aantal kenmerken,wetenswaardigheden en anecdotes van en over Tuur Lambrechts wil ik wel met jullie delen.

Tuur was in de éérste plaats een familieman die fier was op zijn echtgenote Adeline .Zij was de mooiste dochter van de familie Cools en hij was er toch maar in geslaagd deze knappe vrouw te versieren en te veroveren .
Hij sprak met liefde,vuur en enthousiasme over zijn 4 kinderen en hun respectievelijke verwezenlijkingen waar hij volledig in opging .
De tijd van de fameuze Willem Tell in Zandhoven was op dat ogenblik voor Tuur een droom . De Pater Familias was elke dag aanwezig en zag dat het goed was . Het geluk straalde van hem af toen hij tegen de wand gezeten zag hoe de zaak volliep met danslustigen die van heinde en verre kwamen om zich te ontspannen,te amuseren en te dansen .
Tuur was een man van principes en vastberaadheid die hij met vuur kon verdedigen. Deze waarden die hij van thuis uit had meegekregen paste hij met verve dagdagelijks toe .
Of het nu ging over politiek,sport,familie,religie,ondernemen,zakendoen of maatschappelijke problemen hij bleef steeds zichzelve zonder daarom met anderen zwaar in de clinch te gaan .Daarvoor was hij te verstandig en te zacht en hield hij teveel van de mensen die hem omringden.
Bij discussies in de vele vergadering die we samen bijwoonden luisterde hij aandachtig,liet iedereen zijn zegje doen,maar kwam heel dikwijls met een haalbare en gefundeerde oplossing naar voren waarop hij steeds zij : komaan vrienden en nu gaan we een pint drinken !
De liefde voor de familie was wederzijds .Nadat zijn fysieke toestand niet meer toeliet zelf met de wagen te rijden stonden zijn kinderen,aangetrouwden en kleinkinderen klaar om VOKKE te brengen waar hij moest zijn, te weten, dagelijks naar zijn stamcafe bij de Proost en wekelijks naar de vergaderingen en de matchen van zijn rood-witte favorieten .

Tuur was een uitstekend zanger die met luide ,krachtige stem en vol overgave ons aller Lyralied kon zingen en iedereen stil werd .
Hij was tevens een geboren verteller . Menigmaal heb ik zijn verhalen gehoord over zijn jeugd in de trieste oorlogsjaren ,de Duitsers,de vliegende bommen,de stadsmensen die resten aardappelen kwamen rapen,de smokkelaars enz… Niettegenstaande vond hij dat wel avontuurlijk op de ouderlijke boerderij.

De periode waarop hij als jonggetrouwde een zaak moest opstarten .Het ging dan over bij nacht en ontij melk bij de boeren gaan ophalen, versleten camions die eigenhandig werden hersteld, achtervolging en pesterijen door gendarmen,in panne vallen in de Ardennen en half bevroren thuiskomen tot de uiteindelijk groei en bloei van zijn geesteskind de firma LAMCO .
Hij vertelde over zijn goede gezondheid die hij te danken had aan een regelmatig leven,nooit te hebben gerookt,op tijd en stond een pintje drinken ,maar vooral door veel RAMENATS met een beetje zout te eten bij een boterham . Nooit niet ziek en nooit een verkoudheid of de griep .

Hilarisch was zijn verhaal over zijn reis aangeboden door zijn kinderen naar de Verenigde Staten waar hij samen met Adeline onder hun beidjes in een gehuurde auto en zonder enige kennis van de Engelse taal een rondrit maakten .
Zijn avonturen bij het zoeken van zijn hotel midden in de nacht,het verloren rijden op de Higway ,de lift in het hotel dat de verdiepingen in het Engels aangaf maar dat hij niet verstond .
Zijn kennismaking met lokale farmers of boeren waarmee hij dadelijk een band schiep, omdat boeren overal ter wereld mekaar verstaan . Zijn moeilijkheden met onwillige politieagenten en onbeschofte obers in het restaurant die hem uitlachten . Dat was zonder onze Tuur gerekend . Met zijn ingebakken fierheid als Vlaamse boerenzoon dreef hijzelf de spot met al die Amerikanen die hem uitlachten en liet hen dan ook verstaan dat zij veel dommer waren dan Tuur vermits hij 3 talen sprak te weten en nu herhaal ik zijn eigenste woorden: niederlands,franzosisch en deutsch . Ich spreche 3 talen en jullie maar 1 Engels zei Tuur . Door de manier waarop hij dat vertelde lagen we allen in een deuk van  t lachen .

DAS LEBEN IST WUNDERSCHON waren telkens opnieuw de woorden die Tuur uitsprak als hij gelukkig was en de Lyra was gewonnen .
Een Lyra die na zijn familie zijn 2de grote liefde was en die hij nooit verloochende .
Een Lyra die hij gedurende 83 jaar volgde en samen met vriend Marcel de historiek beter kende dan wie ook .
Een Lyra die hij meemaakte in de grote periode met een aanwezigheid van 5O jaar in 1e en 2e nationale .
Een Lyra waarover hij sprak toen men speelde voor 12000 toeschouwers in ons stadion op de Mechesesteenweg .
Een Lyra dat hij kende van voor de niet geslaagde fusie in 1972 en een Lyra dat hij kende na de fusie en uitkwam in 4e provinciale.

Sommigen verlieten toen het schip tegen beter weten in maar dat was voor Tuur die toen een jonge vijftiger was de reden om nog meer dan vroeger voor zijn grote liefde voluit te gaan . Hij werd lid van de RVB van “moeder Lyra” ,vervolgens ondervoorzitter en voorzitter  en had ook een zitje in de RVB van Lyra voetbal, de afdeling die altijd zijn voorkeur had gekregen .
Een Lyra waarnaar hij op maandagavond naar uitkeek om samen met de bestuursleden over de voorbije match te praten en hier telkens weer zijn groot optimisme liet blijken door te stellen dat alles wel in orde zou komen.  Zelfs al stonden we op 10 min van het einde met 3-0 achter ,bleef hij positief en zei dat er nog niks verloren was en bleef hij geloven in een goede afloop .

Een Lyra dat hij bij de Proost bij een nieuwe nederlaag telkens met de glimlach verdedigde wanneer andere stamgasten hem op de korrel namen .
Een Lyra dat hij niettegenstaande zware gezicht en oorstoornissen gepaard aan fysieke ongemakken tot op zijn laatste dag is blijven volgen.

Een hulde aan al die familieleden die hem zijn blijven steunen in zijn drang  om geen enkele vergadering over te slaan , laat staan een match te laten voorbijgaan . Een hartelijke dank om Tuur dit genot te hebben willen schenken ondanks zijn moeilijke momenten op het einde.

Beste Marijke,Eddy,Walter en Eric uw vader en groot figuur is van ons heengegaan . Met heel veel respect en diep medeleven neem ik in naam van onze grote Lyrafamilie afscheid van een een monument.

Tuur Lambrechts GROTE LYRAMAN naar woord en daad ,we zullen U missen ,maar weet dat we tot het eind onzer dagen Uw aantrekkelijke glimlach,uw onverwoestbaar optimisme en Uw liefde voor K.Lyra zullen blijven herinneren en overdragen aan de volgende rood-witte generaties .

Vaarwel Tuur, vaarwel Lyra man  , bedankt voor ALLES en doe Adeline hierboven van ons allen de groeten .