De Pallieters namen tegen de Kempenaars een vliegende start, die al snel beloond werd met een kopbaldoelpunt van Mathias Nys. Nadien mochten zowel Jonas Verbert als Yordi Kreydt allebei moederziel alleen richting bezoekende doelman trekken, maar telkens zonder succes. En zo liet Lyra na om al na een halfuur een serieuze optie op de overwinning te nemen.
“We hadden inderdaad binnen de dertig minuten de match helemaal dood kunnen maken, maar alweer deden we het niet. Dat is zowat de rode draad doorheen onze heenronde”, zuchtte Sam Van den Brande, die zijn honderdvijftigste duel in het shirt van Lyra afwerkte. “Vooraf had ik best voor een punt getekend, maar nu kan ik er niet vrolijk van worden. We schieten hier niets mee op.”
Zeker ook de 1-1 van Nurrulah Kocak net voor de pauze lag Sam Van den Brande bijzonder zwaar op de maag.
“Ik kreeg bij de fase voorafgaand aan het doelpunt een elleboogstoot, maar de scheidsrechter greep gewoon niet in. In de tweede helft probeerden we nog om de 2-1 te netten, maar toen stak er meer evenwicht in de partij.”
“De heenronde zit erop. We verloren slechts drie keer, maar wonnen ook nog geen twee wedstrijden na elkaar. Dat geeft onze wisselvalligheid weer. Je voelt dat er muziek in deze groep zit, maar het uit zich niet in de resultaten.”
